Πολλοί φίλοι παραξενεύτηκαν και εντυπωσιάστηκαν με την παράξενη πλημμύρα του Λονδίνου από μπύρα το 1814 . Πέρασαν πολλά χρόνια, περίπου ένας αιώνας μετά από αυτό το ατύχημα και στην Αμερική της δεκαετίας του 1920 συνέβη μια μεγάλη πλημμύρα από μελάσα. Ένα ατύχημα το οποίο έφερε έναν γλυκό και κολλώδη θάνατο σε 21 άτομα ! Στις 19 Ιανουαρίου του 1915 μια δεξαμενή αποθήκευσης εξερράγη στη γειτονιά Νορθ Εντ της Βοστώνης προκαλώντας ένα από τα πιο παράξενα δυστυχήματα στην Ιστορία. Περισσότερα από 8.700 κυβικά μέτρα μελάσας ξεχύθηκαν ορμητικά στους δρόμους σκορπίζοντας τον πανικό και τον όλεθρο. Αλήθεια , ποιος εκείνη την εποχή θα έφτιαχνε νόμους και θα προνοούσε ώστε τα εργοστάσια να μη βρίσκονται εντός του αστικού ιστού.
Φωτό : Η δεξαμενή με την μελάσα
Στην προκυμαία της Βοστώνης υπήρχε μια δεξαμενή η οποία σχεδιάστηκε για να περιέχει ζυμωμένη μελάσα, η οποία χρησιμοποιήθηκε στη διαδικασία παραγωγής βιομηχανικού αλκοόλ για πυρομαχικά και άλλα όπλα της εποχής του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Το κύμα που απελευθερώθηκε κατά τη διάρκεια της πλημμύρας λέγεται ότι είχε ύψος 15 έως 40 πόδια (5 έως 12 μέτρα) και πλάτος περίπου 160 πόδια (50 μέτρα). Η ταχύτητα του κύματος που απελευθερώθηκε ήταν 35 μίλια (55 χιλιόμετρα) ανά ώρα, το οποίο κατέρριψε κτίρια και κάλυψε αυτοκίνητα, άλογα και πεζούς. Οι ιξώδεις μελάσες πυκνωμένες από τις χαμηλές θερμοκρασίες της εποχής στερεοποιήθηκαν γρήγορα, παγιδεύοντας πολλούς από αυτούς που ήταν αρκετά άτυχοι για να βρίσκονται στη ροή του κύματος Είκοσι ένας σκοτώθηκαν, κυρίως λόγω ασφυξίας, και 150 άλλοι τραυματίστηκαν
Φωτό : Boston Post
Η δεξαμενή χτίστηκε το 1915 κατά μήκος της προκυμαίας της Βοστώνης στην εμπορική οδό, απέναντι από το Copp’s Hill. Λειτουργούσε από την εταιρεία Purity Distilling Company, θυγατρική της United States Industrial Alcohol (USIA). Εκείνη την εποχή, το βιομηχανικό αλκοόλ – που προερχόταν από ζύμωση της μελάσας – ήταν εξαιρετικά κερδοφόρο. Χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή πυρομαχικών και άλλων όπλων για τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-18). Το τεράστιο μέγεθος της δεξαμενής αντικατοπτρίζει τη ζήτηση: είχε ύψος πάνω από 50 πόδια (15 μέτρα) και διάμετρο 90 πόδια (27 μέτρα) και μπορούσε να χωρέσει έως 2,5 εκατομμύρια γαλόνια (9,5 εκατομμύρια λίτρα) μελάσας. Χτισμένη πολύ πρόχειρα η δεξαμενή ήταν προβληματική από την αρχή, εκπέμποντας συχνά “παράξενους” θορύβους. Ωστόσο, συνέχισε να χρησιμοποιείται, και μετά το τέλος του πολέμου και η USIA επικεντρώθηκε στην παραγωγή αλκοόλης με κόκκους, η οποία είχε μεγάλη ζήτηση
Πολλές αγωγές κατατέθηκαν μετά την καταστροφή. Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι η δεξαμενή ανατινάχτηκε από τους αναρχικούς επειδή μέρος του παραγόμενου αλκοόλ προοριζόταν για την κατασκευή πυρομαχικών, αλλά ένας ελεγκτής που διορίστηκε από το δικαστήριο βρήκε την USIA υπεύθυνη μετά από τρία χρόνια ακροάσεων, και η εταιρεία τελικά πλήρωσε 628.000 $ ως αποζημίωση (9,26 εκατομμύρια $ το 2019) Το 1925 κρίθηκε τελικώς ότι η δεξαμενή ήταν προβληματική και η USIA διετάχθη να πληρώσει την παραπάνω αποζημίωση. Επιπλέον, η καταστροφή είχε ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση αυστηρών προδιαγραφών ανάλογων καατασκευών από όλες τις Πολιτείες στη χώρα .
Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ
Για χρόνια, τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με το πώς μια τέτοια φαινομενικά καλοήθης ουσία θα μπορούσε να έχει προκαλέσει τόσους πολλούς θανάτους. Το 2016, οι ερευνητές δημοσίευσαν μια μελέτη που έδωσε την ευθύνη στις κρύες θερμοκρασίες. Ενώ ο ζεστός καιρός θα είχε προκαλέσει τη μελάσα να είναι λιγότερο παχύρρευστη, οι χειμερινές θερμοκρασίες έκαναν το σιρόπι πολύ πιο παχύ, εμποδίζοντας σοβαρά τους διασώστες. Πολλοί παράγοντες ενδέχεται να συνέβαλαν στην καταστροφή. Η δεξαμενή αρχικά κατασκευάστηκε πρόχειρα και δοκιμάστηκε ανεπαρκώς, ενώ η παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα θα μπορούσε να έχει αυξήσει την εσωτερική πίεση λόγω ζύμωσης στη δεξαμενή. Ο ζεστός καιρός την προηγούμενη μέρα θα είχε βοηθήσει στην αύξηση αυτής της πίεσης, καθώς η θερμοκρασία του αέρα αυξήθηκε από 2 σε 41 ° F (από −17 σε 5.0 ° C) κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Φωτό : Ζημιά στον ανυψωμένο σιδηρόδρομο της Βοστώνης που προκλήθηκε από την έκρηξη της δεξαμενής και την πλημμύρα που ακολούθησε
Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΑΠΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Σε άμεση βοήθεια για τα θύματα προσήλθαν 116 στρατιώτες υπό τη διεύθυνση του υπολοχαγού διοικητή H. J. Copeland από το USS Nantucket, ένα εκπαιδευτικό πλοίο της Ναυτικής Σχολής της Μασαχουσέτης (τώρα η Ναυτική Ακαδημία της Μασαχουσέτης) που είχε αγκυροβολήσει κοντά στο σημείο του ατυχήματος. Οι στρατιώτες έτρεξαν αρκετά τετράγωνα προς το ατύχημα και μπήκαν μέσα μέχρι το γόνατο, για να βγάλουν τους επιζώντες, ενώ άλλοι προσπάθησαν να κρατήσουν μακριά απο τον χώρο τους περίεργους και άνοιγαν τον χώρο για τους διασώστες. Το προσωπικό της Αστυνομίας, του Ερυθρού Σταυρού, του Στρατού και του Ναυτικού της Βοστώνης έφτασε σύντομα. Μερικές νοσοκόμες από τον Ερυθρό Σταυρό “βούτηξαν” μέσα στις μελάσες. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους εργάστηκαν όλη τη νύχτα, και οι τραυματίες ήταν τόσοι πολλοί που γιατροί και χειρουργοί δημιούργησαν ένα αυτοσχέδιο νοσοκομείο σε ένα κοντινό κτίριο. Οι διασώστες δυσκολεύτηκαν να περάσουν μέσα από το σιρόπι για να βοηθήσουν τα θύματα και πέρασαν τέσσερις ημέρες πριν σταματήσουν να ψάχνουν. Πολλοί από τους νεκρούς ήταν τόσο καλυμένοιι από τη μελάσα που ήταν δύσκολο να αναγνωριστούν. Άλλα θύματα που έπεσαν στο λιμάνι της Βοστώνης , βρέθηκαν τρεις έως τέσσερις μήνες μετά την καταστροφή.
Κλείνοντας να θυμίσουμε οτι για τεχνολογικά ατυχήματα στη χώρα μας από τον Φεβρουάριο του 2020 έχει κατατεθεί εγκεκριμένο Γενικό Σχέδιο Αντιμετώπισης Τεχνολογικών Ατυχημάτων Μεγάλης Έκτασης (Γενικό ΣΑΤΑΜΕ) το οποίο καταρτίστηκε στο πλαίσιο εφαρμογής της ΥΑ 1299/07-04-2003 (ΦΕΚ 423Β’) «Γενικό Σχέδιο Πολιτικής Προστασίας ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ» και του άρθρου 11 της ΚΥΑ 172058/2016 και αφορά στην αντιμετώπιση ατυχημάτων μεγάλης έκτασης σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις που υπάγονται στις διατάξεις της ανωτέρω ΚΥΑ (εφεξής «εγκαταστάσεις SEVESO»), με την οποία το εθνικό δίκαιο εναρμονίστηκε με τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας SEVESO III
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ