Ο κατακλυσμός του Αγίου Μάρκελλου στις 16 Ιανουαρίου 1362 προέκυψε από ένα πολύ βαθύ βαρομετρικό χαμηλό στη Βόρεια θάλασσα που συνέπεσε με νέα σελήνη και επηρέασε τα Βρετανικά νησιά, η Ολλανδία, η Βόρεια Γερμανία και η Δανία προκαλώντας τουλάχιστον 25.000 θανάτους. Η παλίρροια κορυφώθηκε στις 16 Ιανουαρίου, την ημέρα της γιορτής του Αγίου Μάρκελλου, ενώ μια προηγούμενη «Πρώτη πλημμύρα του Αγίου Μάρκελλου» είχε πνίξει 36.000 ανθρώπους κατά μήκος των ακτών της Δυτικής Φρισλάνδης και του Γκρόνινγκεν στις 16 Ιανουαρίου 1219. Μια παλίρροια καταιγίδας στη Βόρεια Θάλασσα πλημμύρισε τη γερμανική πόλη, Rungholt, στο νησί Strand. Το καιρικό σύσυστημα επηρέασε όλη την Αγγλία, την Ολλανδία, τη βόρεια Γερμανία και το Σλέσβιχ, ένα Δουκάτο μεταξύ Γερμανίας και Δανίας. Το κύμα σάρωσε πολύ στο εσωτερικό, διαλύοντας νησιά, μετατρέποντας μέρος της ηπειρωτικής χώρας σε νέα νησιά και αφανίζοντας ολόκληρες πόλεις και περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του Rungholt.
Ο ΘΡΥΛΟΣ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
Ο θρύλος αναφέρει ότι δύο μεθυσμένοι αγρότες μέθυσαν και στη συνέχεια κάλεσαν τον ιερέα του για να κοινωνήσει ένα γουρούνι που ήταν ετοιμοθάνατο Όταν ο ιερέας αρνήθηκε, οι αγρότες έριξαν μπύρα πάνω σε ψωμί που είχαν και αναπαράστησαν τον Μυστικό Δείπνο. Στη συνέχεια, ο ιερέας λέγεται ότι ζήτησε από τον Θεό να τιμωρήσει τους κατοίκους του Rungholt για τη βλασφημία τους. Η παλίρροια της καταιγίδας λέγεται τότε ότι σάρωσε το Rungholt. Σύμφωνα με τον μύθο, ο πλούτος είχε διαφθείρει τους κατοίκους του Rungholt, τους είχε κάνει εγωιστές και βλάσφημους.
Please accept YouTube cookies to play this video. By accepting you will be accessing content from YouTube, a service provided by an external third party.
If you accept this notice, your choice will be saved and the page will refresh.
Το Rungholt αποτελεί πλέον παρελθόν, αλλά οι κυνηγοί θησαυρών συνεχίζουν να προσπαθούν να βρουν απομεινάρια του νησιού στο βυθό της θάλασσας. Ποτέ δεν βρέθηκαν πλούτη, αλλά αποτυπώματα χαμηλών αναχωμάτων, λέβητες, αυλάκια αρότρου και, το 1880, τα απομεινάρια δύο υδατοσυλλεκτών. Το γεγονός ότι οι υδάτινες μάζες ήταν σε θέση να προκαλέσουν ένα τέτοιο καταστροφικό αποτέλεσμα οφειλόταν μόνο εν μέρει στις επιπτώσεις της φύσης. Με τη βαθιά μεταμόρφωση του τοπίου, οι άνθρωποι του Μεσαίωνα είχαν προετοιμάσει το έδαφος για την πλημμύρα για αιώνες, χωρίς φυσικά να το καταλάβουν. Από τη σημερινή σκοπιά, οι πλημμύρες του 1342 μοιάζουν με περιβαλλοντική καταστροφή. Οι ειδικοί κάνουν μάλιστα λόγο για τη λεγόμενη μεσαιωνική κλιματική ανωμαλία που είχε προκαλέσει στη Γηραιά ήπειρο υψηλές μέσες θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα για περίπου 300 χρόνια να καλλιεργούνται αμπέλια για κρασί στην Αγγλία.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΕΣΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ (LITTLE ICE AGE)
Τι πυροδότησε αυτήν την τοπική υπερθέρμανση, η οποία παρεμπιπτόντως ήταν πολύ λιγότερο έντονη από την τρέχουσα αύξηση της θερμοκρασίας λόγω της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί οριστικά. Ούτε είναι σαφές γιατί το κλίμα άλλαξε στη συνέχεια και είχαμε τη λεγόμενη Μικρή Εποχή των Παγετώνων, μια περίοδο χαμηλότερων θερμοκρασιών που θα διαρκέσει μέχρι τον 19ο αιώνα.
Please accept YouTube cookies to play this video. By accepting you will be accessing content from YouTube, a service provided by an external third party.
If you accept this notice, your choice will be saved and the page will refresh.
«Οι καιρικές συνθήκες για αυτή τη μεγαλύτερη ιστορικά τεκμηριωμένη πλημμύρα στην Κεντρική Ευρώπη μπορούν να συγκριθούν με τα σημερινά φαινόμενα, γράφει η Ελβετή υδρολόγος Εβελιν Τσμπίντεν στο περιοδικό «Water Energy Air». Τα ξηρά, ζεστά καλοκαίρια και οι ήπιοι χειμώνες των προηγούμενων αιώνων αντικαταστάθηκαν από πιο δροσερά, πιο βροχερά καλοκαίρια και μακρούς, σκληρούς χειμώνες. Γραπτές πηγές δείχνουν ότι η σφοδρή βροχόπτωση ξεκίνησε γύρω από τη σημερινή Φραγκονία και στη συνέχεια κινήθηκε δυτικότερα. Όποιος σκέφτεται το τοπίο του Μεσαίωνα μπορεί να φανταστεί εκτεταμένα αρχέγονα δάση, με τα χωριά και τις πόλεις σαν νησιά, σε μια θάλασσα από δέντρα. Στην πραγματικότητα, μέχρι το 1300 το δάσος είχε συρρικνωθεί στο μισό από αυτό που είναι σήμερα: μόνο το 15% της σημερινής Γερμανίας ήταν καλυμμένο με δάση.