Σημαντική ανακάλυψη από τον Δρ Ευάγγελο Παούρη (Πανεπιστήμιο George Mason- The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory) και από τους συνεργάτες του οι οποίοι αναγνώρισαν στοιχεία της αστάθειας Kelvin–Helmholtz στο εξωτερικό ηλιακό στέμμα.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που αυτό το φαινόμενο έχει απεικονιστεί απευθείας μέχρι στιγμής στην ατμόσφαιρα του Ήλιου και αυτή η πρωτοποριακή παρατήρηση έγινε δυνατή από το μοναδικό πλεονέκτημα και τα ευαίσθητα όργανα του Parker Solar Probe.
Γιατί είναι ενδιαφέρον:
Η αστάθεια Kelvin–Helmholtz προκύπτει στη διεπιφάνεια μεταξύ δύο ρευστών ή μεταξύ περιοχών ρευστών που κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται ασαφές, οι αστάθειες Kelvin-Helmholtz πιστεύεται ότι είναι κοινές σε όλες τις πλανητικές και αστρικές ατμόσφαιρες και μπορεί να έχετε δει εικόνες από τα κυματοειδή σύννεφα (στην εικόνα παρακάτω που σχηματίζονται μέσω της αστάθειας. Πολύ όμορφη η εικόνα που παρουσιάζουν τα νέφη στην ανάρτησή μας στο “Χ” πριν 5 χρόνια . 
Άλλη μια ζωγραφιά της Φύσης στη Νορβηγία με κύματισμο νεφων που οφείλεται κατά κύριο λόγο στο shear του ανέμου ( διαφορά ταχυτήτων του ανέμου στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας) https://t.co/OFiOR5dV4s
— Theodoros Kolydas (@KolydasT) April 7, 2020
ΚΥΜΑΤΑ KELVIN -HELMHOLTZ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Η αστάθεια Kelvin-Helmholtz δεν βρίσκεται μόνο στη Γη. Οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει σχηματισμούς στον Δία, καθώς στον Κρόνο και στο στέμμα του ήλιου.
Παρόλο που οι ερευνητές γνώριζαν ότι η αστάθεια Kelvin-Helmholtz συμβαίνει στην ατμόσφαιρα του Ήλιου, δεν περίμεναν να δουν αποδείξεις γι’ αυτήν στο μεσαίο και εξωτερικό στέμμα του Ήλιου – την καυτή και αδύναμη ανώτερη ατμόσφαιρα. Πίστευαν ότι το μοτίβο που μοιάζει με κύμα της αστάθειας θα ήταν απλώς πολύ μικρό για να το διακρίνει κανείς, ακόμη και από ένα κοντινό διαστημόπλοιο όπως το Parker Solar Probe.
Περισσότερα σχετικά με την ανακάλυψη και τι μπορεί να επιτρέψει:
Ο κ. Παούρης και οι συνεργάτες του εντόπισαν την αστάθεια στο όριο μεταξύ του ηλιακού στέμματος και μιας στεφανιαίας εκτίναξης μάζας: μια μαζική έκρηξη ηλιακού πλάσματος και μαγνητικών πεδίων. Η ομάδα εφάρμοσε πολλαπλές δοκιμές στα δεδομένα για να επιβεβαιώσει ότι το παρατηρούμενο μοτίβο των δινών ήταν σύμφωνο με τις προσδοκίες για την αστάθεια Kelvin-Helmholtz. Αυτή η ανακάλυψη ανοίγει τη δυνατότητα χρήσης αυτών των παρατηρήσεων για τη μελέτη του σπάνιου πλάσματος του ηλιακού στέμματος, καθώς και της κίνησης των εκτοξεύσεων μάζας του στέμματος μέσω του στέμματος και του εκροής ηλιακού ανέμου. Η κατανόηση των κινήσεων των στεφανιαίων μάζας εκτινάξεων είναι σημαντική για την πρόβλεψη εάν αυτά τα καταστροφικά γεγονότα θα μπορούσαν να χτυπήσουν τη Γη, κάτι που έχει πρακτική αξία: τα ενεργητικά σωματίδια μιας στεφανιαίας μαζικής εκτίναξης απειλούν τα ηλεκτρονικά του διαστημικού σκάφους, τα δίκτυα ισχύος και τους αστροναύτες που επιπλέουν πέρα από την προστατευτική ασπίδα του μαγνητικού πεδίου της Γης .
Περισσότερα στον σύνδεσμο που ακολουθεί :
Evangelos Paouris et al 2024 ApJ 964 139. doi:10.3847/1538-4357/ad2208