Κατά τη διάρκεια της Αυτοκρατορίας του Θεοδοσίου (379-395 μΧ) υπήρξαν μεγάλες θρησκευτικές αλλά κι πολιτικές αντιθέσεις με τους συναυτοκράτορες της Δυτικής Ρώμης. Μεγάλη όξυνση υπήρξε μετά το 392 μ.Χ. όταν στη Δύση ο Φλάβιος Ευγένιος και πολλοί αριστοκράτες εθνικοί, με προεξάρχοντα τον στρατηγό Αρβογάστη, στήριξαν στην υποψηφιότητα για τον Αυτοκρατορικό θρόνο, τον πρώην έμπιστο του Θεοδοσίου και εθνικό, Νικόμαχο Φλαβιανό ο οποίος αγωνίστηκε με πάθος για την αναβίωση της παλαιάς θρησκείας (της ειδωλολατρικής).
Η αντιπαράθεση αυτή έφτασε σε πολεμική σύρραξη 5 και 6 Σεπτεμβρίου του 394 μχ στον ποταμό Φρίγδο (Frigidus-στη σημερινή Σλοβενία, κοντά στα σύνορα με την Ιταλία), με αποτέλεσμα τη συντριβή των δυνάμεων του Αρβογάστη, του Βίριου, Φλαβιανού και του Νικόμαχου.
Ο Αρβογάστης με τον Ευγένιο οδήγησαν τον στρατό τους στις Ιουλιανές Άλπεις, στη ΒΑ σημερινή Ιταλία σχεδιάζοντας να αιφνιδιάσουν τον στρατό του Θεοδόσιου καθώς θα περνούσε από εκεί. Το στοιχείο του αιφνιδιασμού όμως χάθηκε επειδή ο Θεοδόσιος καθυστέρησε πάρα πολύ να εμφανισθεί, οπότε η πολύμηνη παραμονή του στρατού της Δύσης εκεί δεν ήταν δυνατό να περάσει απαρατήρητη.
Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν κάπου στη δυτική Σλοβενία κοντά στο ποταμό Frigidus (που σημαίνει «κρύος») και που μάλλον ταυτίζεται με τον σημερινό Vipava. Πριν από τη μάχη, οι σφετεριστές έστησαν ένα άγαλμα του Ερμή στην άκρη του πεδίου της μάχης και απεικονίσεις του Ηρακλή στα λάβαρα του στρατού. Ο Αρβογάστης είχε πιάσει όλες τις πλεονεκτικές θέσεις γύρω από το πεδίο της μάχης και όταν ο Θεοδόσιος εκδήλωσε επίθεση κατόρθωσε να τον αποκρούσει με επιτυχία.
Το τέλος της πρώτης μέρας βρήκε τον στρατό της Ανατολής να έχει υποστεί βαριές απώλειες, με τουλάχιστον 10.000 από τους Βησιγότθους νεκρούς. Ο Αρβογάστης που είχε πλέον την πρωτοβουλία κινήσεων, έστειλε μια μεγάλη μονάδα να κάνει κυκλωτική κίνηση και να επιτεθεί στα μετόπισθεν του αντιπάλου. Όμως αυτή η κίνηση έφερε αντίθετα αποτελέσματα, καθώς η μονάδα αυτή λιποτάκτησε και πήγε με το μέρος του εχθρού (μάλλον επειδή ο Θεοδόσιος τους έδωσε περισσότερα λεφτά).
Κατά πολλούς ιστορικούς ο μέγας Θεοδόσιος οφείλει αυτή τη νίκη ενάντια στον αυτοκράτορα της δυτικής Ρώμης, τον Ευγένιο, χάρη σε μια καταιγίδα ή στη πνοή του δυνατού ανέμου Bora. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο άνεμος (που είναι χαρακτηριστικός σε εκείνα τα μέρη με την ονομασία Bora –«Μπόρα») ήταν τόσο δυνατός που τα βέλη που εκτόξευαν οι δυτικοί γυρνούσαν πίσω, καταπάνω τους. Έχοντας εναντίον τους τη φοβερή θύελλα, οι γραμμές των δυτικών άρχισαν να διασπώνται και σύντομα η άμυνά τους κατέρρευσε. Στο τέλος της ημέρας, ο Θεοδόσιος ήταν νικητής σε μια ιστορική και αποφασιστικής σημασίας μάχη. Ο Ευγένιος συνελήφθη και αποκεφαλίσθηκε.
Κατά άλλους ιστορικούς, οι στρατοί των εθνικών, παρότι την πρώτη μέρα νικούσαν, τη δεύτερη μέρα προδόθηκαν από τους βάρβαρους μισθοφόρους τους, τους οποίους είχε εξαγοράσει ο Θεοδόσιος και τελικά ηττήθηκαν και κατασφάχθηκαν. Ο Αρβογκάστης αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια των χριστιανών, ο δε αυτοκράτορας Ευγένιος πιάστηκε ζωντανός, βασανίστηκε και αποκεφαλίστηκε. Ο Θεοδόσιος συνέδεσε άρρηκτα τη νίκη αυτή ως σημάδι του Θεού. Οι αρχαιότερες πηγές που αναφέρουν για τη μάχη αλλά και για τον δυνατό bora, είναι οι αναφορές του Αμβροσίου των Μεδιολάνων (Μιλάνου) και του σύγχρονού του μοναχού Ρουφίνου (Tyrannius Rufi nus).