Τη δεκαετία του 1880, ο φωτογράφος William Jennings ξεκίνησε την προσπάθειά του να αποδείξει ότι ο κεραυνός ήταν ένα πολύ σύνθετο πράγμα κάτι περισσότερο από ένα απλό ζιγκ-ζαγκ στον ουρανό που παρουσίαζαν οι ζωγράφοι στους πίνακες τους . Μετά από κάποιες δοκιμές και λάθη, τελικά τα κατάφερε, αποτυπώνοντας αυτό που συχνά μοιράζεται στο διαδίκτυο ως «η πρώτη φωτογραφία κεραυνού στον κόσμο». Η ιστορία του επιτεύγματος του Τζένινγκς ξεκινά με τη ζωγραφική. Σύμφωνα με ένα άρθρο του 1939 στο Popular Science, ο φωτογράφος ξεκίνησε να φωτογραφίσει κεραυνούς με τη φωτογραφική μηχανή του επειδή πίστευε ότι «οι κεραυνοί δεν ήταν της μορφής ζιγκ-ζαγκ που απεικονίζονταν από καλλιτέχνες όπως παρατηρούμε στον παρακάτω πίνακα ζωγραφικής του Gaspard Dughet (1613–1675)
Οι πρώτες προσπάθειες του Τζένινγκς απέτυχαν επειδή τα φωτογραφικά φίλμ της εποχής δεν ήταν αρκετά ευαίσθητα, αλλά περίπου ένα χρόνο μετά την πρώτη του προσπάθεια, στάθηκε τυχερός. Ο Τζένινγκς δεν αποθαρύνθηκε και ένα χρόνο αργότερα ένας πρωτοπόρος κινηματογραφιστής, ο Τζον Κάρμπουτ, παρήγαγε ένα καλύτερης ποιότητας φίλμ και τον προμήθευσε, αναφέρει το άρθρο στο Popular Science (βλ.φωτο)
Κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας το βράδυ της 2ας Σεπτεμβρίου του 1882, ο Τζένινγκς έκανε την πρώτη του επιτυχημένη λήψη φωτογραφίας κεραυνού». Αυτή η εικόνα -που από πολλούς θεωρείται η πρώτη «σωστή» φωτογραφία κεραυνού- έγινε διάσημη στις 5 Σεπτεμβρίου 1885 όταν το περιοδικό Scientific American δημοσίευσε αρκετές από τις φωτογραφίες κεραυνών του Τζένινγκς, ωθώντας τις τοπικές εφημερίδες να τον ανακηρύξουν τον πρώτο που απαθανάτισε το φαινόμενο “σωστά” στην κάμερα
Βάζουμε τη λέξη “σωστα” στα εισαγωγικά, καθώς αυτό το επίτευγμα δεν ανήκει τεχνικά στον Τζένινγκς. Η πρώτη φωτογραφία κεραυνού μπορεί να τραβήχτηκε το 1847 από τον Thomas Martin Easterly χρησιμοποιώντας τη διαδικασία Daguerreotype. Μπορείτε να δείτε τη φωτογραφία του, με τίτλο A Streak of Lightning, παρακάτω
Η αρχική αποτύπωση του Easterly, ωστόσο, έχει χαθεί αφήνοντας την εικόνα του Jennings ως την πρώτη «επιζούσα» εικόνα που έχουμε.
Ο Τζένινγκς συνέχισε επίσης να απαθανατίζει πολλές ακόμα φωτογραφίες κεραυνών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1880 και του 1890, βοηθώντας να διαπιστωθεί το γεγονός ότι κανένας κεραυνός δεν είναι εντελώς ίδιος… και κανένας δεν μοιάζει με τέλεια διαμορφωμένο ζιγκ-ζαγκ.