Την νύχτα της 21 Αυγούστου προς τα ξημερώματα της 22 Αυγούστου του 1944, πενήντα ημέρες ακριβώς πριν την οριστική αποχώρηση των Γερμανών από την Κρήτη, δυνάμεις των κατακτητών περικυκλώνουν την κοινότητα χωριών στους προποδες του Κέδρου στην Κρήτη. Με το πρώτο φως της ημέρας τα χωριά Αμάρι, Κρύα Βρύση, Γερακάρι, Γοργούθοι, Καρδάκι, Άνω Μερος, Δρυγιές, Βρύσσες, Σμιλές, δέχονται επίθεση. Οι Γερμανοί αφού εισέλθουν στα χωριά και συγκεντρώσουν τους κατοίκους για να εκτελέσουν την πλειονότητα των ανδρών του χωριού όπως και ένα μεγάλο αριθμό από γυναικοπαιδα, θα επιδοθούν σε ένα άνευ προηγούμενου πλιάτσικο σε σοδειές, ζώα και πολύτιμα αντικείμενα αλλά και ταυτόχρονη καταστροφή και κάψιμο οικιών και περιουσιών των κατοίκων.
Η όλη επιχείρηση πραγματοποιήθηκε υπό τις διαταγές του Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ , διοικητή της φρουράς της Κρήτης, για να εκφοβίσει τον πληθυσμό και να αποτρέψει τους ντόπιους αντάρτες να επιτεθούν στις δυνάμεις κατοχής κατά την επικείμενη υποχώρηση τους από τα Χανιά. Οι Γερμανοί συγκέντρωναν τους ντόπιους και αυτοί που θα εκτελούνταν χωρίζονταν από τους υπόλοιπους. Οι γυναίκες διατάσσονταν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να συλλέγουν τα τιμαλφή τους, με την δικαιολογία ότι θα πήγαιναν σε ένα μακρύ ταξίδι. Αυτό ήταν ένα τέχνασμα για να διευκολύνονταν οι λεηλασίες που θα ακολουθούσαν.
Οι γυναίκες, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι απομακρύνονταν από τα σπίτια τους, ενώ οι άντρες που δεν είχαν εκτελεστεί ,αναγκάστηκαν να βαδίσουν προς το Ρέθυμνο όπου κρατούνταν στο φρούριο Φορτέτζα για μερικές εβδομάδες. Μετά την αναχώρησή τους, ομάδες πυροδότησης ξεκινούσαν τις εκτελέσεις σε ομάδες. Όταν τελείωναν, τα πτώματα περιλούζονταν με βενζίνη και πυρπολούνταν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν σε ένα σπίτι του χωριού το οποίο στη συνέχεια ανατινάχθηκε με δυναμίτη, όπως στο Γερακάρι, στις Βρύσες και στον Άνω Μέρος.
Το ολοκαύτωμα αυτό που κράτησε για 2 ολόκληρες ημέρες άφησε πίσω του πέρα από τον θάνατο 164 αμάχων και την καταστροφή και μια ταμπέλα στην είσοδο των χωριών ίδια με εκείνη της Κανδάνου που έγραφε στα γερμανικά και ελληνικά την φράση “Εδώ ήταν το Αμάρι”.
Αργότερα ο στρατηγός Μύλλερ συνελήφθη από τον Κόκκινο Στρατό στην Ανατολική Πρωσία και αργότερα εκδόθηκε στην Ελλάδα. Δικάστηκε στην Αθήνα μαζί με τον Μπρούνο Μπρόιερ ,διοικητή του «Οχυρού της Κρήτης» μεταξύ των ετών 1942–44, για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στο νησί.[ Και οι δύο κρίθηκαν ένοχοι, καταδικάστηκαν σε θάνατο στις 9 Δεκεμβρίου 1946, και εκτελέστηκαν στο απόσπασμα στις 20 Μαΐου 1947.
Κανένας άλλος δεν προσήλθε στη δικαιοσύνη και καμία αποζημίωση δεν καταβλήθηκε στους επιζώντες. Το χωριό Χαμόγελα δεν ξαναχτίστηκε ποτέ. Η επέτειος της καταστροφής των χωριών του Κέδρους εορτάζεται με εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο σε διαφορετικό χωριό.