Η ΕΜΥ ως εκπρόσωπος της χώρας μας στον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό, γιορτάζει στις 23 Μαρτίου 2024, την Παγκόσμια Ημέρα Μετεωρολογίας. Για τον φετινό εορτασμό ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (WMO) επέλεξε το κεντρικό θέμα με τίτλο: «Στην πρώτη γραμμή της δράσης για το κλίμα».
Για το 2024 , η ΕΜΥ σε συνεργασία με το Εργαστήριο Φυσικής της Ατμόσφαιρας του Πανεπιστημίου Πατρών και την Ελληνική Μετεωρολογική Εταιρεία, διοργανώνει εορταστική εκδήλωση στην ΛΑΕΔ , την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024. Παράλληλα θα πραγματοποιηθεί και ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας του Νερού , η οποία έχει καθιερωθεί από τα Ηνωμένα Έθνη να εορτάζεται στις 22 Μαρτίου .
Το link για το live streaming της εκδήλωσης θα ενεργοποιηθεί λίγο πριν την έναρξη της εκδήλωσης.
Please accept YouTube cookies to play this video. By accepting you will be accessing content from YouTube, a service provided by an external third party.
If you accept this notice, your choice will be saved and the page will refresh.
Εκτός από τις εν λόγω δράσεις η ΕΜΥ ανοίγει τις πύλες της στο κοινό ανήμερα της εορτής το Σάββατο στις 23 Μαρτίου , προκειμένου αυτό να επισκεφτεί τις εγκαταστάσεις της στο Ελληνικό και να ενημερωθεί για το έργο που επιτελείται.
Με βάση την ανακοίνωση του WMO ο στόχος για την αειφόρο ανάπτυξη μας δεσμεύει να «λάβουμε επείγουσα δράση για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεών της». Η πρόοδος σε αυτόν τον στόχο στηρίζει την πρόοδο σε όλους τους άλλους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης. Το έργο της κοινότητας του WMO είναι απαραίτητο για τη δράση για το κλίμα και για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης σε όλους τους τομείς. Το έργο είναι τεράστιας κοινωνικής σημασίας : Μείωση της πείνας και της φτώχειας, βελτίωση της υγείας και της ευημερίας, εξασφάλιση καθαρού νερού και προσιτής και καθαρής ενέργειας, προστασία της ζωής κάτω από το νερό και της ζωής στην ξηρά και να κάνουμε τις πόλεις και τις κοινότητές μας πιο ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή.
Οι προβλέψεις για τον καιρό και το κλίμα συμβάλλουν στην τόνωση της παραγωγής τροφίμων ενώ η ενσωμάτωση των πληροφοριών επιδημιολογίας και κλίματος βοηθά στην κατανόηση και τη διαχείριση ασθενειών ευαίσθητων στο κλίμα. Και τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης συμβάλλουν στη μείωση της φτώχειας δίνοντας στους ανθρώπους την ευκαιρία να προετοιμαστούν και να περιορίσουν τις επιπτώσεις των ακραίων καιρικών συνθηκών.
Please accept YouTube cookies to play this video. By accepting you will be accessing content from YouTube, a service provided by an external third party.
If you accept this notice, your choice will be saved and the page will refresh.
Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Όλοι γνωρίζουμε οτι το νερό είναι ένας ζωτικός, ανανεώσιμος φυσικός πόρος. Πρόκειται για μία μοναδική ουσία, η οποία είναι απαραίτητη για τη ζωή, δεν έχει υποκατάστατα και είναι πεπερασμένη. Κατά συνέπεια, το νερό ανανεώνεται μέσω του υδρολογικού κύκλου, χωρίς, ωστόσο, να δημιουργούνται νέα αποθέματα, πέραν των ήδη υπαρχόντων. Για τα περισσότερα έθνη, η οικονομική ανάπτυξη συνδέεται άρρηκτα με τη διαθεσιμότητα και την ποιότητα των υδάτινων αποθεμάτων. Εντούτοις, το νερό δεν είναι κατανεμημένο ισομερώς σε όλα τα μέρη της γης, ενώ υπάρχουν και περιοχές όπου το νερό δεν ανανεώνεται πλέον. Επιπλέον, η υπερεκμετάλλευση του πόρου από τον ανθρώπινο παράγοντα επιδεινώνει την ήδη βεβαρημένη κατάσταση των υδατικών αποθεμάτων.
Το νερό καλύπτει τουλάχιστον το 70% της επιφάνειας του πλανήτη μας, γεγονός το οποίο μας οδηγεί στο να το θεωρούμε δεδομένο. Εντούτοις, το γλυκό νερό αποτελεί μόνο το 2,5% του συνόλου του νερού στον πλανήτη. Περίπου το 80% του γλυκού νερού είναι αποθηκευμένο στους δύο πόλους και σε καλύμματα πάγου, όπως, για παράδειγμα, στη Γροιλανδία, ενώ 20% καταλαμβάνουν τα υπόγεια ύδατα. Συνεπώς, μόνο το 0,5-1% περίπου του γλυκού νερού (ή το 0,000008% του συνόλου) είναι εύκολα προσβάσιμο . Οι κύριες πηγές ύδατος για ανθρώπινη χρήση είναι οι λίμνες, τα ποτάμια, η υγρασία του εδάφους και οι σχετικά αβαθείς περιοχές του υδροφόρου ορίζοντα.
Ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τους υδάτινους πόρους από τις απαρχές του πολιτισμού. Κατά τη βιομηχανική επανάσταση και την πληθυσμιακή έκρηξη του 19ου και του 20ου αιώνα, οι απαιτήσεις για νερό αυξήθηκαν κατακόρυφα. Πιο συγκεκριμένα, τον προηγούμενο αιώνα, η χρήση ύδατος αυξήθηκε με υπερδιπλάσιο ρυθμό συγκριτικά με το ρυθμό αύξησης του ανθρώπινου πληθυσμού . Παράλληλα, αναπτύχθηκαν σημαντικά και οι τεχνολογίες διανομής του ύδατος, παροχής για άρδευση ή για παραγωγή ηλεκτρισμού μέσω υδροηλεκτρικών μονάδων, καθώς και τα αποχετευτικά συστήματα, τα οποία συνέβαλαν στην εξάλειψη σοβαρών ασθενειών, όπως η χολέρα. Μεγάλες πόλεις, με περιορισμένους υδάτινους πόρους, κατάφεραν να επιβιώσουν χάρις στη μεταφορά νερού από πολύ μακρινές αποστάσεις. Ωστόσο, παρά τη σημαντική πρόοδο που έχει σημειωθεί και τη συνεπαγόμενη επέκταση της πρόσβασης σε πόσιμο νερό, ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες ύδατος, οι οποίες ήταν διαθέσιμες σε πολλές πόλεις της αρχαίας Ελλάδας, καθώς και στην αρχαία Ρώμη .
Παρά τη σημασία του νερού ως κοινωνικού αγαθού, δεν έχει κατοχυρωθεί το δικαίωμα στο νερό σε διεθνές επίπεδο. Η ανάγκη για νερό προκύπτει από μία πληθώρα δραστηριοτήτων, στις οποίες χρησιμοποιείται και οι οποίες είναι απαραίτητες για την ύπαρξη και την ανάπτυξη των ανθρώπινων κοινωνιών. Δεδομένου του γεγονότος ότι το αξιοποιήσιμο νερό είναι περιορισμένης διαθεσιμότητας, έχει οικονομική αξία, συνεπώς πρόκειται για ένα οικονομικό αγαθό.
Ενισχυτικός του χαρακτηρισμού του νερού ως οικονομικού αγαθού είναι ο ορισμός της οικονομικής επιστήμης που υιοθετεί ο Lionel Robbins, ο οποίος χαρακτηριστικά αναφέρει ότι οικονομική είναι «η επιστήμη που μελετά την ανθρώπινη συμπεριφορά ως μία σχέση μεταξύ σκοπών και ανεπαρκών μέσων, τα οποία έχουν εναλλακτικές χρήσεις ». Το νερό καλύπτει τον εν λόγω ορισμό, εφ’ όσον εξυπηρετεί πλήθος σκοπών (οικιακή χρήση, άρδευση, βιομηχανική χρήση, παραγωγή ενέργειας, εναπόθεση αποβλήτων), εκπληρώνοντας την προϋπόθεση των εναλλακτικών χρήσεων. Παράλληλα, το νερό είναι ανεπαρκές, με την έννοια ότι δεν έχει τη δυνατότητα να ικανοποιήσει πλήρως όλες τις εναλλακτικές του χρήσεις ταυτόχρονα. Κατά συνέπεια, το νερό είναι οικονομικό αγαθό. Η αναγνώριση του νερού ως οικονομικού αγαθού σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι το νερό έχει αξία σε ανταγωνιστικές χρήσεις. Η διαχείριση του νερού ως οικονομικού αγαθού σηματοδοτεί τον καταμερισμό του πόρου για τις διάφορες χρήσεις, με τρόπο, ώστε να μεγιστοποιείται το καθαρό όφελος από την ποσότητα του νερού.