Τη νύχτα της 11-12ης Οκτωβρίου 1634, ισχυρή θύελλα έπληξε τις ακτές της βόρειας Ολλανδίας, Γερμανίας και Δανίας. Η παλίρροια που ακολούθησε είχε σαν αποτέλεσμα να πνιγούν 15 χιλιάδες άνθρωποι και να προκληθούν μεγάλες καταστροφές. Η πλημμύρα αυτή με την ονομασία Burchardi καταπόντισε αναχώματα, έσπασε το ακτογραμμή και μεγάλο μέρος του νησιού Strand διααλύθηκε , σχηματίζοντας τα νησιά Nordstrand , Pellworm και άλλα .
Στον πρώτο χάρτη το Old Nordstrand (Strand) σε χάρτη του Joan Blaeu , 1662. Τα παλιά τμήματα του νησιού Strand εξακολουθούν να φαίνονται, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του νησιού σημειώνεται ως βυθισμένο. Στον δεύτερο χάρτη τα Νησιά και Halligen που σχηματίστηκαν από τα υπολείμματα του νησιού Strand
Η πλημμύρα Burchardi έπληξε το Schleswig-Holstein σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής ύφεσης . Θεωρείται από τις μεγαλύτερες πλημμυρες και συγκρίνεται με αυτή του Αγίου Μάρκελλου ή Γκρότε Μαντρένκε (το 1362) όπου είχαν χάσει τις ζωές τους 25.000 άνθρωποι .
Πριν τη μεγάλη πλημμύρα είχε ξεσπάσει μια επιδημία πανώλης το 1603 που είχε εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα, ενώ το κακό ολοκληρώθηκε με τις πολύ μεγάλες πλημμύρες που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου . Οι μάχες είχαν κορυφωθεί ειδικά στο νησί Στραντ. Η πλημμύρα Burchardi ήταν η τελευταία από μια σειρά πλημμυρών που έπληξαν την ακτογραμμή του Schleswig-Holstein εκείνη την περίοδο. Το 1625, μεγάλα κομμάτια πάγου είχαν προκαλέσει εξίσου μεγάλες πλημμύρες καθώς είχαν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στα αναχώματα . Το γεγονός ότι τα αναχώματα δεν κράτησαν ούτε το καλοκαίρι αποδεικνύει την ανεπαρκή συντήρησή τους.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ενώ ο καιρός ήταν ήρεμος για εβδομάδες πριν από την πλημμύρα, μια ισχυρή καταιγίδα εμφανίστηκε από τα ανατολικά το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου 1634 η οποία στράφηκε νοτιοδυτικά το βράδυ και εξελίχθηκε σε μεγάλης κλίμακας ανεμοθύελλα από τα βορειοδυτικά. Η πιο ολοκληρωμένη αναφορά διατηρείται από τον Ολλανδό υδραυλικό μηχανικό Jan Leeghwater , ο οποίος είχε επιφορτιστεί με την αποκατάσταση γης σε ένα μέρος του κόλπου Dagebüll και χαρακτηριστικά αναφέρει : “ Ο άνεμος έσπρωχνε το νερό στην ακτογραμμή με τέτοια δύναμη που το πρώτο ανάχωμα έσπασε στην ενορία Stintebüll στο νησί Strand στις 10 μ.μ. Περίπου δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα το νερό είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του…”.
Σύγχρονες αναφορές γράφουν για στάθμη νερού στην ηπειρωτική χώρα περίπου στα 4 μέτρα (13 πόδια) πάνω από τη μέση παλίρροια, η οποία ήταν μόνο ελαφρώς κάτω από το υψηλότερο επίπεδο πλημμύρας όλων των εποχών που καταγράφηκε στο Husum κατά τη διάρκεια της πλημμύρας του 1976 με 4,11 μέτρα (13 πόδια) πάνω από τη μέση υψηλή παλίρροια.
Τα φράγματα της εποχής δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά και τα αναχώματα δεν ήταν αρκετά για μία τέτοια παλίρροια. Από τότε μέχρι σήμερα έγιναν πολλά αντιπλημμυρικά έργα και οι Κάτω Χώρες μοιάζουν “ανίκητες” από τη Βόρεια Θάλασσα, αλλά αυτό μένει να μας το δείξει και η ιστορία. Το να ζεις στην Ολλανδία μέχρι να χτιστούν τα σημερινά, σύγχρονα φράγματα θα έλεγε κανείς πως ήταν μια τρέλα. Η Βόρεια θάλασσα νίκησε στην ιστορία πολλές φορές τις Κάτω Χώρες.
Πηγή: https://cp.copernicus.org/articles/19/1863/2023/