Μετά από μια περίοδο ξηρασίας, οι ξαφνικές και ασυνήθιστα έντονες βροχοπτώσεις στις 13 Αυγούστου 1935 που σημειώθηκαν τα ξημερώματα στην περιοχή της τεχνητής λίμνης Ορτιλιέτο στη βορειοδυτική Ιταλία, είχαν σαν αποτέλεσμα την υπερχείλιση της λίμνης και την κατάρρευση του υδροηλεκτρικού φράγματος με αποτέλεσμα τόνοι νερού και λάσπης να κατακλύσουν την παρακείμενη κοιλάδα παρασύροντας κτήρια, γέφυρες και σιδηροδρομικές γραμμές και 111 ανθρώπους στο θάνατο.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ
Το 1906, βάσει μελετών του Πολυτεχνείου του Μιλάνου που ξεκίνησαν τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα, η Εταιρεία για τις Υδραυλικές Δυνάμεις της Λιγουρίας ζήτ
ησε και έλαβε από τους δήμους της κοιλάδας που περιβάλλει τον ποταμό Όρμπα τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των υδάτων αυτού για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Μια πρώτη πλημμύρα του Orba, που το 1915 είχε πλημμυρίσει την Ovada, δεν πτόησε τους μηχανικούς, οι οποίοι ξεκίνησαν επίσημα τις εργασίες το 1917, οι οποίες προχώρησαν αργά στην αρχή, για να βιώσουν μια δεύτερη φάση με πλημμύρες μετά το 1923, έτος κατά το οποίο συνέβη η καταστροφή του Γκλένο. Το έργο τροποποιήθηκε ριζικά κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Σε σύγκριση με το αρχικό σχέδιο, ο τοίχος ανυψώθηκε περισσότερο από 10 μέτρα και κατασκευάστηκε βιαστικά ένα δεύτερο φράγμα από σκυρόδεμα, ύψους περίπου 15 μέτρων. Το 1925 το έργο θα μπορούσε να θεωρηθεί τελειωμένο: τα φράγματα έδωσαν ζωή σε μια τεχνητή λίμνη σε σχήμα C, που ονομάζεται Ortiglieto, μήκους 5 χιλιομέτρων και πλάτους 400 μέτρων, η οποία περιελάμβανε τους δήμους Molare και Rossiglione
Μαζί με το φράγμα είχε κατασκευαστεί υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Ο κύριος σταθμός παραγωγής ενέργειας ήταν αυτός του Molare, στον οικισμό Madonna delle Rocche. Υπήρχαν δύο κύριοι αγωγοί που απέρριπταν το νερό στον Orba. το ένα με ειδική βαλβίδα καμπάνας, το άλλο στο κάτω μέρος.
Το τελευταίο προκάλεσε δονήσεις στην κατασκευή και η χρήση του σύντομα περιορίστηκε ενώ στη συνέχεια αποφεύχθηκε εντελώς Το 1926 οι κάτοικοι του Γκριλάνο παραπονέθηκαν για δυσκολίες στη διέλευση του δρόμου που συνέδεε τον οικισμό τους με το κέντρο της Οβάντα: ο λόγος ήταν το φούσκωμα του ποταμού όταν η λεκάνη ήταν άδεια. Υπήρχε ένας νόμος μέσω βασιλικού διατάγματος που εγγυόταν την εκμετάλλευση του Orba στον OEG, με την υποχρέωση, ωστόσο, για εις βάθος αναλύσεις σχετικά με τις μελέτες πεδίου. Στην πραγματικότητα, περαιτέρω έρευνα δεν ξεκίνησε ποτέ. ορισμένες απώλειες διορθώθηκαν με ενέσεις σκυροδέματος
Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ
Το καλοκαίρι του 1935 ήταν ιδιαίτερα ξηρό. Ως εκ τούτου, ο OEG σχεδίασε μείωση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και παρεμπόδιση των απορρίψεων από το φράγμα. Τα ξημερώματα της Τρίτης 13 Αυγούστου, ξαφνικά άρχισαν να σημειώνονται έντονες βροχοπτώσεις στις κοιλάδες Orba και Stura: σε λιγότερο από οκτώ ώρες και με μια περίοδο σχετικής ηρεμίας μεταξύ 11 και το μεσημέρι, πάνω από 400 χιλιοστά βροχής έπεσαν στην περιοχή. το επίπεδο του Ortiglieto ανέβηκε ανησυχητικά . Οι μυημένοι ενεργοποίησαν καθυστερημένα τη μοναδική χρησιμοποιήσιμη αποχέτευση από τις δύο κύριες, η οποία μπλόκαρε μετά από λίγη ώρα επειδή ήταν βουλωμένη από λάσπη. Είχαν ακόμη χρόνο να προειδοποιήσουν τηλεφωνικά τα κοντινά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής και τις τοπικές αρχές για τον κίνδυνο. Περίπου στις 13:15 η λεκάνη δεν ήταν πλέον σε θέση να συγκρατήσει το νερό . Παρά την πλημμύρα, το κύριο φράγμα, που ανησύχησε περισσότερο τους τεχνικούς και τους εργάτες του Ortiglieto, απέφυγε την κατάρρευσή του: άντεξε χάρη στη δύναμη του υποκείμενου εδάφους, ακόμα κι αν είχε γεμίσει από το νερό . Δεν συνέβη το ίδιο με το δευτερεύον φράγμα, αυτό της Zerbino, το οποίο έπεσε ρίχνοντας λασπώδες νερό πλάτους δύο χιλιομέτρων και ύψους είκοσι μέτρων στον Orba, χωρητικότητας άνω των 30. εκατομμυρίων κυβικών μέτρων.
Η ΖΗΜΙΑ ΣΤΗ ΚΟΙΛΑΔΑ
Στο Molare, το νερό δεν επηρέασε σημαντικά την πόλη: τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, αλλά τεράστιες ζημιές προκλήθηκαν στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σε μερικές αγροικίες, τα τεχνητά αναχώματα και όλες οι γέφυρες, συμπεριλαμβανομένης αυτής του σιδηροδρόμου Asti – Genoa, πάνω από την οποία είχε περάσει μερικές λεπτά νωρίτερα ένα τρένο. Οι πόλεις στα σύνορα με την πόλη Ovada (Le Ghiaie, Rebba, περιοχή Carlovini, Monteggio, Geirino), στα βορειοανατολικά, καταστράφηκαν σε μεγάλο βαθμό και το κύμα κατάπιε τουλάχιστον είκοσι ανθρώπους και περίπου εβδομήντα σπίτια στην περιοχή Στις 14 το νερό έφτασε στο μεγαλύτερο κατοικημένο κέντρο της περιοχής, την Οβάντα, που εκείνη την εποχή είχε 10.000 κατοίκους. Οι γέφυρες San Paolo και della Veneta (που συνδέουν την Ovada με την Alessandria σιδηροδρομικώς) υπέστησαν ζημιές, η γέφυρα που ένωνε την Piazza Castello με την περιοχή Borgo κατέρρευσε και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Τριάντα πέντε σπίτια ισοπεδώθηκαν και εξήντα πέντε άνθρωποι χάθηκαν. στη συνέχεια ο Όρμπα, στη συμβολή με τον ποταμό Στούρα, χύθηκε μέσα του μέρος του υπερβολικού φορτίου, το οποίο κατέστρεψε τη γέφυρα που ένωνε την Οβάντα με το Μπελφόρτε Μονφεράτο .
Please accept YouTube cookies to play this video. By accepting you will be accessing content from YouTube, a service provided by an external third party.
If you accept this notice, your choice will be saved and the page will refresh.
Μετά την Ovada, το κύμα έπληξε τα χωριά Silvano, Capriata Με λιγότερη ενέργεια, χωράφια και σπίτια πλημμύρισαν μέχρι την Αλεξάνδρεια. το κύμα ηρέμησε αφού η βροχή σταμάτησε στις 14.30. Στην πορεία είχε αφήσει 111 νεκρούς και αγνοούμενους: τα πτώματα ορισμένων από αυτά βρέθηκαν πολλά χρόνια αργότερα.
Το 1963 συνέβη ανάλογο γεγονός με πολύ περισσότερους νεκρούς που έφταναν τους 2000 στο φράγμα Βάιοντ .