Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι εκρήξεις που παρατηρούνται όταν η έντονη δραστηριότητα στα μαγνητικά πεδία του Ήλιου διαταράσσει την ισορροπία στα μαγνητικά του πεδία με έκλυση τεράστιας ενέργειας που συνοδεύεται με μία λάμψη. Οι ηλιακές εκλάμψεις συμβαίνουν απότομα κοντά σε περιοχές του Ήλιου που με φασματοηλιογράφο και ειδικά ηλιακά τηλεσκόπια φαίνονται κυκλικές και σκουρόχρωμες. Οι περιοχές αυτές είναι οι ηλιακές κηλίδες , που χαρακτηρίζονται από υψηλότερο ποσοστό μαγνητικής ενέργειας απ’ ότι αλλού και με το συμβάν αυτό εκλύεται μεγάλη ακτινοβολία. Υπάρχουν ισχυρά μαγνητικά πεδία, πρώτον, στο στρώμα της κορόνας του Ήλιου -που βρίσκεται σε μεγάλες συγκεντρώσεις ανομοιόμορφων ηλιακών βρόχων, στον ισημερινό- και δεύτερον ενδιάμεσα σ’ αυτό και στον ισημερινό .
Please accept YouTube cookies to play this video. By accepting you will be accessing content from YouTube, a service provided by an external third party.
If you accept this notice, your choice will be saved and the page will refresh.
H έκρηξη όπως η παραπάνω που έγινε στις 2 Μαρτίου 2012 εξαπέλυσε τεράστιες ποσότητες ενέργειας και λαμπρότητας, ενώ τα ηλιακά ενεργειακά σωματίδια που απελευθερώθηκαν , επηρέασαν τη Γη με φαινόμενα διαστημικού καιρού. Αυτά είναι οι ηλιακές καταιγίδες, οι στεμματικές εκπομπές μάζας, οι γεωμαγνητικές καταιγίδες, οι μαγνητοσφαιρικές υποκαταιγίδες και το σέλας. Όπως κάθε ηλιακή δραστηριότητα συνδέονται με το ισχυρότατο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, ενώ αποτελούν τις μεγαλύτερες εκρήξεις του ηλιακού συστήματος. Οι ηλιακές εκλάμψεις χτυπούν τη Γη μόνο όταν γίνονται στην πλευρά του Ήλιου που βλέπει προς αυτή. Στην πλειοψηφία τους δεν διαπερνούν τη γήινη ατμόσφαιρα και άρα δεν την επηρεάζουν λόγω της αδυναμίας της ενέργειάς τους. Διαταράσσουν τα στρώματα της γήινης ιονόσφαιρας με πολλαπλές συνέπειες μικρής ή μεγάλης βαρύτητας, όπως το να προκαλέσουν διαταραχές σε ραδιοσυχνότητες, μέχρι το απόλυτο μπλακ-άουτ ασυρμάτων ανάλογα με την ισχύ τους . Η έκλυση θερμότητας κατά τη διάρκεια τέτοιων φαινομένων έχει ως αποτέλεσμα την επέκτασή της. Από τη στιγμή που οι ραδιοσυχνότητες ταξιδεύουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, η ξαφνική αλλαγή στη σύνθεση, συγκεκριμένα της ιονόσφαιρας, είναι η επεξήγηση για το παραπάνω φαινόμενο.
Εκτός από μπλάκ-άουτ των δορυφορικών συστημάτων συμβαίνει και η επιβράδυνση της ταχύτητας της τροχιάς τους και κατά συνέπεια αναγκάζονται να συντομεύουν την αποστολή τους. Είναι ξεκάθαρο ότι φαίνονται σαν δυνατές λάμψεις, όπως δείχνει και η ονομασία τους. Μπορούν να δημιουργηθούν σε διάστημα μερικών λεπτών, ενώ μπορούν να «σβήσουν» μέσα σε μία ή δύο ώρες. . Ο ηλιακός άνεμος λειτουργεί σαν αμφορέας της ηλιακής ακτινοβολίας, ο ρόλος του είναι να μεταφέρει ενέργεια από την χρωμόσφαιρα στην κορόνα όπου απελευθερώνεται με μορφή εκρήξεων σε κυματοειδείς σχηματισμούς (Eit waves). Όπως και το φως που ταξιδεύει γύρω στα οκτώ λεπτά για να φτάσει στη Γη, η λαμπρότητα μιας ηλιακής έκλαμψης χρειάζεται τον ίδιο χρόνο για να γίνει ορατή από ηλιακά τηλεσκόπια.
Ο ενδεκαετής κύκλος του Ήλιου και οι ηλιακές εκλάμψεις
Ο συσχετισμός τους καθορίζει την έξαρση ή την ύφεση του φαινομένου. Οι ενεργές περιοχές του Ήλιου, οι κηλίδες είναι σπάνιες όταν ο Ήλιος βρίσκεται στο ελάχιστό του. Εκεί συμβαίνουν πολύ λίγες ηλιακές εκλάμψεις. Όπως ο Ήλιος φτάνει προς το μέγιστό του, οι εκλάμψεις όλο αυξάνονται μαζί με τις κηλίδες που εξαλείφονται στο τέλος κάθε ηλιακού κύκλου (η διάρκεια ζωής τους). Το προηγούμενο απόγειό του ήταν το 2012 όπου υπήρξε τεράστια στεμματική εκπομπή μάζας, φαινόμενο που απορρέει των δυνατών εκλάμψεων. Η διαδικασία ακολουθεί μια κυκλική πορεία σε κάθε ηλιακό κύκλο.