Στον πόλεμο – εάν τραβήξεις την σκανδάλη – φύγε μακριά,
ορμούν θεριά και τέρατα μαζί κι απέναντί σου…
Χαροπαλεύει το κορμί μα κι η ψυχή σου, συμφορά!
Έλεος! Δεν υπάρχουν μήτε φίλοι, μήτε εχθροί σου….
Αυτό που είσαι ν΄αγαπάς
κι αυτό το κάτι π΄αγαπάς να το φοβάσαι
Είναι ο άνθρωπος που χρόνια κουβαλάς
σαν Άτλαντας στις πλάτες και βογγάς…
Δεν υπομένεις, την καταστροφή στη γη σκορπάς
και όλο απορείς, κι όλο λυπάσαι!
Έλα! Προσπάθησε λοιπόν! Ειρήνη θα είναι η σοδειά,
ο ήλιος η παρηγοριά….κι η Άνοιξη κληρονομιά… Θυμήσου….
Γλυκό ψωμί μοιράζεται…το φέρνεις πάνω στα φτερά…!
Χελιδονάκι στις φωλιές του Παραδείσου!
Αυτό που είσαι ν΄αγαπάς…
κι αυτό το κάτι που αγαπάς να το εκτιμήσεις.
Είναι ο άνθρωπος, που χρόνια λαχταράς,
ως ρόδον το αμάραντο να γίνεις, να μυροβολάς!
Το “κατ΄εικόνα και ομοίωσιν Θεού” μην το ξεχνάς,
σε τούτη εδώ τη γη που ευτύχησες να ζήσεις!
Κατερίνα Ν. Κολυδά