Η Κατερίνα Κολυδά μετά την καλοκαιρινή παρουσία της στον χώρο της ποίησης με την συλλογή “Καιρός Ναυαγοσώστης”, συνεχίζει τις κρύες μέρες του χειμώνα στην Άνδρο να πλάθει τις λέξεις και να δημιουργεί νέα ποιήματα μέσα από τις στιγμές της καθημερινής της ζωής . Γιατί ο “καιρός ναυαγοσώστης” της Κατερίνας είναι εκπαιδευμένος και ικανός να παλέψει και να προσδώσει σε κάθε πικρή, θλιβερή ή στενάχωρη διαπίστωση και κατάσταση, το αισιόδοξο μήνυμα μιας σθεναρής, δημιουργικής και εποικοδομητικής αναμέτρησης, με ότι μας «βυθίζει» και με ότι μας κάνει να «ασφυκτιούμε», με ότι μας «πνίγει».
Ο καιρός της Κατερίνας βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις θίνες μιας άγνωστης ακτής και στα απότομα βράχια των φάρων, παλεύοντας με τους κυματισμούς των πελάγων και της ψυχής . Η Κατερίνα πριν λίγες μέρες βρέθηκε για επαγγελματικούς λόγους στην Τήνο , να κάνει μια αυτοψία ως μηχανικός στην περιοχή που βρίσκεται ο Φάρος της Λειβάδας. Το χειμωνιάτικο σκηνικό την εντυπωσίασε, την ενέπνευσε και μόλις γύρισε στις Στενιές έκατσε , έγραψε και μας αφιερώνει το παρακάτω ποίημά της.
“Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ”
Εκεί, σαν πρωταντίκριζα τον φάρο της Λειβάδας,
απ ΄τα υψηλά κι απόκρημνα του όρους του Τσικνιά,
στεκούμενη αγνάντευα του κόσμου τα πλεούμενα, φερτά,
να στροβιλίζονται απ΄ του Αιόλου την πνοή με αγριάδα.
Εκεί, σαν μ΄ έπαιρνε ο βοριάς με οίστρο στα φτερά του,
κρύφτηκα μέσα στις σπηλιές, στα γκρέμνα, στα σπαρτά
και με θυσίες εξευμένιζα το πένθος για τα μυθικά παιδιά του
με μοιρολόγια έθαβα τον τρόμο μου στου φόβου το βραχνά.
Εκεί, που πήγα εντεταλμένα για να κάνω αυτοψία,
σε έναν χώρο ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων,
εκεί, εμπνεύστηκα και κατανόησα την ατιμωρησία
για την αιώνια τραγωδία των ανθρώπινων σφαλμάτων.
Κι είναι γιατί,
η φύση όσο και να σκοτωθεί ξαναγεννιέται
και πάνω απ΄το σκουπίδι που πετιέται θα φυτρώσει φρύγανο και δέντρο.
Κι είναι γιατί,
η φύση από μόνη της πεθαίνει και γεννιέται …
κι αυτός ο κύκλος της ζωής, το θαύμα και το έγκλημα θα έχει πάντα κέντρο.
Κατερίνα Ν. Κολυδά
Σημείωση : Η Κατερίνα Ν. Κολυδά μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές με τίτλους «Ετησίες» το 2005, «Ρεμβασμός» το 2009 και «Περίπατος» το 2011 και την ίδια χρονιά επίσης ένα βιβλίο με επιστολές και διηγήματα με τίτλο «Κι έχουμε και λέμε…». Το έργο της έχει αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό της Άνδρου και όχι μόνο και έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές.