Πριν από έναν και πλέον αιώνα στις 4 Απριλίου του 1913 ο αεροπόρος Εμμανουήλ Αργυρόπουλος έγινε ο πρώτος νεκρός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, χάνοντας τη ζωή του όταν έπεσε το αεροπλάνο του τύπου Bleriot ΧΙ. κοντά στον Λαγκαδά κατά τη διάρκεια αναγνωριστικής αποστολής, και με συνεπιβάτη τον αθλητή και ποιητή Κωνσταντίνο Μάνο. Σημειωτέον ότι με τον Αργυρόπουλο είχε πετάξει και η πρώτη Ελληνίδα, η ηθοποιός η κ. Ζηνοβία Παρασκευοπούλου.
Ο Αργυρόπουλος γυιός του τότε πρέσβη στην Πετρούπολη, είχε σπουδάσει με δικά του μέσα ηλεκτρολόγος- μηχανικός στη Γερμανία και έλαβε πτυχίο χειριστού από την Αεροναυτική Σχολή Παρισίων. Στα τέλη Ιανουαρίου 1912 κατέβηκε στην Ελλάδα με πλοίο της γραμμής, συνοδεύοντας το ιδιόκτητο Nieuport IV G (το πρώτο αεροσκάφος με κλειστή άτρακτο). Εν όψει της επικείμενης επίδειξης ενημερώνει τις εφημερίδες, ωστόσο ο κόσμος που συγκεντρώνεται το πρωΐ της 9 Φεβρουαρίου στο Ρουφ είναι λιγοστός και τούτο επειδή έχει χάσει την εμπιστοσύνη σε παλαιότερες αποτυχημένες προσπάθειες του επιχειρηματία Λεωνίδα Αρνιώτη. Ο Αργυρόπουλος, με τη βοήθεια του αδελφού του συναρμολογεί το αεροσκάφος, και στις 08:10 απογειώνεται μέσα σε ενθουσιασμό που γίνεται παραλήρημα στη θέα της πρώτης στροφής και ύστερα των δύο κύκλων πάνω από την Ακρόπολη. Η πρώτη αυτή πτήση είχε διάρκεια 16 λεπτών και έφθασε μέχρι το ύψος των 300 μέτρων. Κι ενώ μετά την προσγείωση οι επίσημοι καλεσμένοι δεξιώνονται σε ένα πρόχειρο κυλικείο, ο Βενιζέλος αποσύρεται με τον πιλότο πίσω από το αεροσκάφος και επανέρχεται φορώντας δερμάτινη κάσκα.
Η ΠΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ο Αργυρόπουλος κάθεται βαθύτερα στο κύτος, ενώ ο υψηλός επιβάτης προεξέχει περισσότερο. Τα πλήθη αλαλάζουν. Εφημερίδα της εποχής περιγράφει το γεγονός: «Φαντασθείτε την συγκίνησιν των θεατών, νά βλέπουν τόν άνθρωπον στόν όποιον ό τόπος έστήριξε εκείνη την έποχήν όλας τάς ελπίδας νά απάγεται επί πτερών άνέμου. Νά κρέμεται εις ύψος δεκάδων μέτρων. Πού νά φαντασθούν οί [λοιποί] Αθηναίοι πού άκουγαν κατάπληκτοι τό μηχανικό πουλί νά πετά πάνω άπό τά κεφάλια τους, πώς μέσα βρισκόταν ό Βενιζέλος.» Ξαφνικά ύστερα από τέσσερα λεπτά μερικοί από τους κυλίνδρους της μηχανής έπαυσαν να λειτουργούν και ο Αργυρόπουλος αντιλαμβανόμενος την τρομερή ευθύνη, σπεύδει να προσγειωθεί ανώμαλα. Ο Βενιζέλος, αφού βαπτίζει το αεροσκάφος, δηλώνει: «Εύχομαι όπως ή ‘Αλκυών’ τερματίση φυσικόν τόν βίον!… Εύχομαι όπως ό κύριος Αργυρόπουλος, ό πρώτος Έλλην άεροναύτης, ό πρώτος πετάξας υπέρ τά ίερά έδάφη, συνεχίση επί άλλου τελειοτέρου μηχανήματος τάς ένδοξους παραδόσεις τού Ικάρου. Εύχομαι όπως έπιτύχη εις τήν άεροπλοΐαν τελειοποιήσεις πρός δόξαν αυτού και τής χώρας, ής είναι τέκνον!»
Δεν ήταν τυχαίο οτι πρώτες προσπάθειες εισαγωγής της αεροπορίας στην Ελλάδα ανήκουν στον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, τη συνεισφορά του οποίου η Ελληνική Κυβέρνηση αναγνώρισε το 2000, δίνοντας το όνομά του στον νέο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών.
Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Δυό χρόνια πριν το 1911 η Ελληνική Κυβέρνηση είχε αναθέσει σε Γάλλους ειδικούς τη δημιουργία Ελληνικής Αεροπορικής Υπηρεσίας. Έξι αξιωματικοί στάλθηκαν στη Γαλλία για να εκπαιδευτούν ως πιλότοι, ενώ παραγγέλθηκαν τα πρώτα αεροπλάνα τύπου Farman. Ενας από αυτόυς ήταν ο Δημήτριος Καμπέρος .
Η πρώτη στρατιωτική πτήση έγινε στις 13 Μαΐου 1912 από τον Υπολοχαγό Δημήτριο Καμπέρο με το πρώτο στρατιωτικό αεροπλάνο της Ελλάδας τύπου Farman. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο Καμπέρος πέταξε με τον «Δαίδαλο», το αεροσκάφος το οποίο είχε μετασκευαστεί σε υδροπλάνο, θέτοντας έτσι τις βάσεις της Ναυτικής Αεροπορίας. Τον Σεπτέμβριο ο Ελληνικός Στρατός απέκτησε την πρώτη του πολεμική αεροπορική μονάδα, τον «Λόχο Αεροπόρων», με έδρα τη Λάρισα. Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους, αναδεικνύοντας το αεροπλάνο ως πρωτοποριακό πολεμικό μέσο. Στις 5 Οκτωβρίου 1912 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πολεμική αεροπορική αποστολή αναγνώρισης στο μέτωπο της Θεσσαλίας, με τον Καμπέρο ενώ ακολούθησαν αποστολές βομβαρδισμού με ρίψεις αυτοσχέδιων βομβών στα οχυρά του Μπιζανίου, καθώς και ρίψεις τροφίμων και εφημερίδων στους πολιορκούμενους κατοίκους των Ιωαννίνων.
Στις 24 Ιανουαρίου 1913 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πολεμική αποστολή ναυτικής συνεργασίας στον κόσμο, πάνω από τα Δαρδανέλλια, γεγονός που αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία των θαλάσσιων επιχειρήσεων. Ο Υπολοχαγός Μιχαήλ Μουτούσης και ο Σημαιοφόρος Αριστείδης Μωραϊτίνης, πετώντας με υδροπλάνο Maurice Farman, εντόπισαν και κατάρτισαν σχεδιάγραμμα των θέσεων του τουρκικού Στόλου, τον οποίο και βομβάρδισαν. Η αποστολή αυτή σχολιάστηκε ευρέως τόσο από τον ελληνικό όσο και τον διεθνή Τύπο.
Οι επακολουθήσαντες πόλεμοι (Βαλκανικοί, Α’ Παγκόσμιος και Μικρασιατικός) που ταλάνισαν τη χώρα επί μία δεκαετία, όπως και οι δραματικές συνέπειές τους, αν και συνετέλεσαν αποφασιστικά στη συγκρότηση και ανάπτυξη της πολεμικής αεροπορίας, έβαλαν φρένο στην πολιτική, καθώς άλλες ήσαν οι προτεραιότητες του κράτους. Η Ελλάδα έχασε έδαφος, σε σχέση με πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ωστόσο, η καίρια γεωγραφική θέση της υπαγόρευε τη συμμετοχή της στον αγώνα κατάκτησης και αφομοίωσης του νέου συγκοινωνιακού μέσου. Το οργανωτικό έναυσμα θα έδινε στα τέλη της δεκαετίας του ’20 ο ίδιος διορατικός πολιτικός, που είχε πρωτοπετάξει μαζί με τον Αργυρόπουλο πάνω στην «Αλκυώνα», ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Κλείνοντας με αυτονόητη την οφειλόμενη τιμή στους ήρωες μας, και την προτροπή να συνεχίσουμε τον αγώνα για την πατρίδα, ενεργοποιώντας τη συλλογική μας μνήμη και τις κοινές μας προσπάθειες , ως πράξη τιμής για το καλό Ελληνισμού, για το καλό του Ελληνικού Έθνους.